Daður !

 

     Ég var að diskútera daður með sýni mínum og hversu gaman það er að daðra svolítið, það er nú ekki laust við að það gefi manni svolítið púst á sjálfstraustið og manni líður voða vel eftir vel heppnað daður hehehe  . . . .  en ég ætla nú að taka það fram að um er ræða saklaust daður sem verður aldrei neitt meira en bara það.

   Mér sjálfri finnst daður nauðsynlegur þáttur í hinu daglega lífi ef þetta er allt innan skynsamlegra marka, en hvar liggja þá mörkin . . . . .  hvernær er daður bara daður og hvernær er það komið út að kallast"viðreynsla" fer þetta bara eftri hverjum einstaklingi fyrir sig eða eru kannski "opinber" mörk þar á ???

 

Athugasemdir

[Elísabet Sigurðardóttir, 11.6.2008 kl. 22:36]

Úff þegar stórt er spurt er fátt um svör

Ég kann ekki baun á þetta, er örugglega ódaðranlegasta manneskja í heimi.  Ég held að það fari mest eftir manneskjunni, hvort það sé saklaust daður eða ekki.  Allavega finnst mér skipulegt daður eða á maður að segja druslulegt daður eða..... ég veit ekki hvernig á að lýsa því, ósjarmerandi.

Daðraðu eins og vindurinn Þóra mín með þínu hreina og fallega hjarta.

Love you

[Helga Nanna Guðmundsdóttir, 12.6.2008 kl. 15:02]

mér finnst þetta algjörlega fara eftir manneskjunni...sumir eru bara þannig að þeir hafa leyfi til að daðra endalaust og enginn tekur því alvarlega....elska svona fólk!